161 lat temu 22 stycznia 1863 roku wybuchło Powstanie Styczniowe – największy polski zryw powstańczy w IXX wieku.
22 stycznia 1863 roku rozpoczęło się powstanie, na które złożyło się ponad 1200 bitew i potyczek. Rusyfikacja i łamanie prawa wywołały liczne opory społeczne i chęć zakładania tajnych organizacji patriotycznych i spiskowych. Niewątpliwym bodźcem do działań na rzecz niepodległości była klęska Rosji w wojnie krymskiej. W październiku 1862 roku zostały wprowadzone nowe zasady poboru do wojska rosyjskiego, tzw. branki, które miały odbyć się nie przez losowanie, a na podstawie imiennych list. Brankę przeprowadzono w Warszawie niespodziewanie w nocy z 14 na 15 stycznia 1863 r, co ostatecznie okazało się być bezpośrednią przyczyną wybuchu powstania styczniowego. 22 stycznia 1863 roku Komitet Centralny Narodowy wydał Manifest ogłaszający powstanie i powołujący Tymczasowy Rząd Narodowy. Działaniami powstańczymi kierowali kolejno Ludwik Mierosławski, Marian Langiewicz i Romuald Traugutt. Powstańcy atakowali rosyjskie placówki na terenie całego Królestwa Polskiego – pomimo braków kadrowych i niewystarczającego uzbrojenia. Niestety, przewaga militarna przeciwnika, egzekucje, rzezie ludności cywilnej i terror przyczyniły się do upadku powstania, w którym wzięło udział ponad 200 tysięcy ludzi, skupionych w licznych oddziałach. Ostatnie walki powstańcze zakończyły się 1865 roku.
